Nieuwsbrief 12 juli 2009

De vakantietijd is begonnen. Femke gaat naar Havo-4, Marit naar VMBO-2 kunst en cultuur en Lieke gaat naar de Zwaluwen! Alle drie zijn ze dus over. Voor Lieke was het een onrustig jaar door uitval van verschillende leerkrachten maar aan het eind heeft juf Annemiek het goed weten af te sluiten. Het leren gaat langzaamaan maar wel vooruit. Rekenen is moeilijk voor haar, lezen gaat goed en het schrijven kost moeite maar de aanhouder wint. Om niet weg te zakken tijdens deze 6 weken vrij helpt Lieke tegenwoordig met het maken van boodschappenlijstjes. Koornfleeks, groete, broot, koekjes, snoepjes…Opvallend dat laatste twee woorden foutloos worden geschreven…En dat dit alles ook nog in schrijfletters moet worden geschreven vergt de nodige inspanning. Ook lezen we om beurten ’s avonds een bladzijde uit leesboekjes voor. Het zijn belangrijke oefeningen die ook nog plezier geven!

Laatst heeft Lieke meegedaan aan een inzamelingsactie van oude mobieltjes voor Stichting Opkikker. Bijna 100 mobieltjes dankzij collega’s, vrienden en vriendinnen. Allen die geholpen hebben bij deze actie: hartelijk bedankt! Door jullie mobieltje krijgt de Opkikker € 3,50 waar mee zij weer onvergetelijke dagen kunnen organiseren voor zieke kinderen en hun familie. De actie loopt nog door dus wanneer je een oud mobieltje hebt, schenk hem aan Stichting Opkikker!

Wat ook plezier geeft is het spelen met de diverse vriendinnetjes. De behoefte daaraan is zeker gegroeid. Op school heeft ze een leuk clubje meiden om zich heen maar ook haar vriendinnetjes van haar oude school zijn hier nog steeds te vinden. En Marin, het buurmeisje, is ook heel belangrijk voor haar. Helaas moeten wij haar regelmatig missen door de vakantie en door de sanering van het gasfabriekterrein waardoor ze na de bouwvak 6 weken tijdelijk ergens anders moet gaan wonen. De sanering heeft overigens heel wat voeten in (vervuilde) aarde. De stankoverlast is soms heel erg, dusdanig dat we klachten kregen van hoofdpijn, misselijk en benauwdheid. Een klacht van ons resulteerde in een stroom van heren over de vloer: gemeente, GGD, de aannemer. Met name onze ongerustheid over de stoffen in de lucht en de kwetsbaarheid van Lieke veroorzaakte commotie. Scherp houden van metingen en hoe om te gaan met omwonenden, de klus is hopelijk in oktober geklaard.

Onze plannen om op vakantie te gaan zijn gewijzigd. We zouden eerst naar Kroatië gaan maar we blijven nu toch in Nederland omdat Oma heel ziek is geworden. Ze heeft longkanker en is 4 weken geleden begonnen met de chemotherapie. Het doet ons allemaal veel verdriet omdat de behandeling heel erg zwaar is voor haar. Maar ze vecht samen met Opa voor het beste resultaat. Nu branden wij hier veel kaarsjes voor Oma, net zoals zij dat al vanaf 2004 doet voor Lieke. Het eerste wat ’s ochtends aan gaat is het kaarsje bij de foto van Oma. We hopen er allemaal het beste van.

Er komt weer veel boven nu kanker weer zo heel dichtbij een bedreigende rol speelt. Het is een vreselijke ziekte die zich onvoorspelbaar gedraagt. Voor ons zo bekend en daarom beseften de kinderen zich direct ten volle hoe moeilijk het is. We doen wat we kunnen, ik ga elke woensdag naar opa en oma om te helpen, ga mee naar gesprekken met de arts. Wetende hoe belangrijk het is om op elkaars steun te kunnen rekenen, net zoals opa en oma een enorme steun voor ons waren in de spannende tijd met Lieke.

Met Lieke gaat het goed, ze krijgt haar dagelijkse dosis groeihormoon dmv een transjectie. Dit is een naaldloos toedieningssysteem die ervoor zorgt dat  het groeihormoon onder hoge druk door de huid gespoten wordt. Of ze nu ook daadwerkelijk is gegroeid? In ieder geval zit ze wel lekker in haar vel en is ze emotioneel zeker gegroeid. Over twee weken gaat de kinderendocrinoloog in het UMCG weer meten in centimeters en bloed. Dat zijn natuurlijk de harde feiten en die tellen ook…De controle’s zijn eens per 3 maand om en om in het LUMC en het UMCG.