Het went snel voor Lieke, haar nieuwe plek op de Groninger Buitenschool. Fijn is dat om te merken dat ze steeds weer zo flexibel reageert. We konden na twee weken met eigen ogen aanschouwen hoe zij zich voelt op school. We mochten als ouders naar de jaarlijkse playbackshow komen kijken. Lieke’s klas deed ‘Dikkertje Dap’ en oogstte daarmee succes bij het publiek. Wij vonden het vooral fantastisch om Lieke zo te zien genieten van deze feestelijke happening tussen haar nieuwe klasgenootjes. Helemaal 100 % op haar gemak, blij en enthousiast. Dansend op de muziek van andere optredens, samen met andere kinderen. Heerlijk…

Voor ons is alles nog niet zo vanzelfsprekend. Het loopje naar school, het even met juf kunnen overleggen, het afspreken met vriendinnetjes na schooltijd, allemaal dingen die nu anders gaan. Lieke gaat ’s ochtends met ‘Taxi-Jan’ mee. Ik zwaai haar uit en zie haar aan het einde van de middag weer terug. Lieke stapt gelukkig elke morgen goedgemutst de taxi in. De eerste paar keer ging er wel een steek door mijn hart bij het nazwaaien van dat kleine koppie achter het raam in die enorme bus. Maar zoals Lieke ons al jaren (onbewust) er door trekt in moeilijke momenten, zo doet ze dat nu weer. Want wie zijn wij om te mopperen, te zeuren of te jammeren als zij zo vrolijk roept: “Goedemorgen Taxi-Jan!” Ze heeft hem al helemaal ingepalmd door laatst te zeggen dat hij het zonnetje in de bus is. We zijn en blijven ongelofelijk trots op haar!

Hoe het haar verder vergaat op school dat horen we aanstaande maandag, dan hebben we een gesprekje met haar juf.  Via het schriftje is de informatie maar heel minimaal.

Lieke heeft genoten van haar Opkikkerdag. Haar wens was een afscheidsfeestje op haar oude school en zo geschiedde. Een politie-auto met twee agenten kwam haar ophalen en leverde haar af op school bij haar oude klasgenootjes. Vervolgens barstte het feest los in het speellokaal waar de kinderen leerden streetdancen. Daarna kwam er een goochelaar die allemaal knappe goocheltrucjes liet zien. Daarna gingen we met z’n vijven in de opkikkerauto mee naar het vliegveld van Oostwold bij Midwolda. Er stond zo’n klein vliegtuigje klaar voor een rondvlucht. Hellup! Lieke wilde eerst pertinent niet mee. Ze dacht dat ze zelf achter de stuurknuppel moest. Bij het zien van de knappe, jonge piloot draaide ze als een blad aan een boom om en stapte ze vrijwillig het vliegtuigje in. Ze is twee keer de lucht in geweest, wat een held! Daarna nog borden en bekers beschilderd, de hunebedden kort bezocht en samen met Opa en Oma, Pake en Beppe gegeten bij de Italiaan. Dank jullie wel, Hannie en Pia van de Opkikker voor deze geslaagde dag! Uitnodigingen voor allerlei activiteiten voor zieke kinderen en hun gezin komen nog regelmatig hier binnen. Wij maken pas op de plaats, het is goed zoals het nu is. Het zijn  hele goede initiatieven voor gezinnen met ernstig zieke kinderen, in tijden van zorgen en stress er even helemaal uit. Daar kikker je echt van op. Voor ons is het goed te beseffen dat wij onze eigen wegen weer weten te bewandelen. Zo gaan we in de meivakantie een paar dagen naar Parijs met z’n allen. De Eiffeltoren, Mont Martre en de Notre Dame bekijken. En ja, natuurlijk ook een dagje Euro Disney!

Van het medische front (het mag niet ontbreken, haha):

4 april was het twee jaar geleden dat Lieke voor de tweede maal (en gelukkig succesvol) werd getransplanteerd. We hebben er wel bij stilgestaan, het is eigenlijk een soort van verjaardag. We hebben ’s avonds patat gegeten en wat herinneringen opgehaald. Blij met ons geluk, maar ook stilstaan bij het verdriet wat anderen is overkomen. Het is het gedenken waard.

Lieke gaat in augustus weer naar de endocrinoloog ivm haar groei en haar hormoonhuishouding. Een behandeling met groeihormonen is nog steeds een optie. In augustus worden daarover beslissingen genomen naar aanleiding van de resultaten op dat moment. Er is nog steeds zorg. De controles in Leiden en Groningen verlopen verder naar tevredenheid en dus goed. De intensiteit is verder afgebouwd naar eens per drie maanden!

Femke’s oor is ‘goed’ genezen maar helaas behoorlijk doof. Ze zal rond november een gehoorherstellende operatie ondergaan.

En Marit krijgt over anderhalve week een brace. Ze heeft een lichte vorm van scoliose en het Scheuermann syndroom (een groeistoornis). Gelukkig allemaal niet ernstig maar zeker wel lastig op z’n minst. Ze moet een jaar consequent haar brace dragen, die zorgt ervoor dat ze recht blijft groeien tijdens haar groeispurt.

Moeder doet het goed op een beetje extra ijzer en vader mag ook niet mopperen.

We zijn weer dik tevreden en genieten van de zonnige voorjaarsdagen! En wat is Drenthe toch mooi hè Wilma, Ruud en Amanda! Bij het zien van de thuiskomende schaapskudde van het Balloërveld schieten de tranen je in de ogen, zooo mooi! Wat kunnen we weer genieten!