Nieuwsbrief 8 maart 2008  

‘Goedemoggel’, zo begroette Lieke ons gisterochtend toen ze de slaapkamer binnenkwam. Dat is een vrolijk begin van weer een spannende dag! Lieke heeft namelijk afscheid genomen van de Theo Thijssenschool en heeft twee dagen op haar nieuwe school, de Groninger Buitenschool, doorgebracht. Toch wel ingrijpend allemaal. Afscheid nemen van je vertrouwde school, je vriendjes en vriendinnetjes, de juffen en dan vooral natuurlijk juf Naomi. Lieke heeft het er wel moeilijker mee nu ze ook begrijpt dat verandering ook betekent dat de vertrouwde situatie ophoud te bestaan. Dat nieuwe stappen spanning met zich mee brengt, dat ze even het gevoel heeft nergens meer te horen omdat de kinderen van de nieuwe school niet direct vertrouwd zijn.

Het afscheid van de Theo Thijssenschool bestond voor Lieke uit alle klassen aflopen om bedankkaartjes met gelukspoppetjes uit te delen aan alle kinderen. Er staat nog een feestje gepland op 27 maart dankzij Stichting de Opkikker, dus dat hebben de kinderen nog tegoed. Voor de meesters en de juffen hadden we een vergaderset bestaande uit bekers en een groot bord gemaakt, uiteraard met passende teksten en een mooie illustratie van Lieke.

Het was hartverscheurend voor sommige kinderen deze laatste dag van Lieke, er zijn wel wat traantjes gevallen. Mams was er niet bij (baal, baal, die lag ziek in bed), anders was er waarschijnlijk nog meer drama geweest….Lieke vertelde thuis dat Juf Naomi haar ‘opgetroost’ had en had gezegd dat huilen mag, zelfs als je groot bent. Het had allemaal diepe indruk op Lieke gemaakt. De hele middag heeft ze naast haar mama in bed gelegen, amoebe-tv kijkend. (kennen jullie de term nog?) Laat de teugels maar even vieren, soms kan je even niet anders, wil je even niet anders.

De volgende dag samen op pad naar de nieuwe school. Lieke liet alles gebeuren, en ik kon makkelijk weg voor een afspraak bij de verpleegkundige en de fysiotherapeut. Toen ik later weg ging en door het raam van de ‘Merels’ keek (zo heet de groep van Lieke) zat Lieke kaarsrecht aan haar tafeltje. Het meisje naast haar stootte haar aan en Lieke zwaaide, net als de rest van de klas. Het is wennen, ook voor ons, maar ze gaat zich ongetwijfeld snel op haar gemak voelen.

Het taxivervoer is geregeld en wordt met argusogen door mij gevolgd. De tijden zijn schrikbarend lang en gistermiddag kon Lieke niet mee terug naar Assen omdat de taxichauffeur haar niet op de lijst had staan, ondanks e-mail en telefonisch contact met de centrale. (GRMBLLLL, dat begint lekker) Het ergste vond ik dat Lieke op haar tweede dag hiermee geconfronteerd werd. De juf loste het soepeltjes op door voor te stellen dat ze even bij de kleuters kon blijven en later mee kon met de taxi, of mama bellen. Lieke koos natuurlijk voor het laatste. Dus kwam om half een het telefoontje of we Lieke konden halen. Marit is meegegaan zodat zij de nieuwe school van Lieke ook kon zien. Lieke zat gezellig in het lokaal achter de computer, bij juf Marloes. Geen spoor van angst of verdriet. Op de terugweg kwam er wel een driftbui los, waarbij ze riep dat ze een kleuter was. Uiteindelijk kwam het er uit dat ze het voorstel om bij de kleuters te blijven heel vervelend had gevonden, ze was bang dat juf haar een kleuter vond. “Maar natuurlijk niet! Juf gaf jou de keus uit twee oplossingen.” Er gaat heel wat in dat koppie om blijkt maar weer. Ook het feit dat ze in een taxibusje zit met allemaal grote kinderen waarvan de meesten van de Mytylschool komen. Het had ook wel indruk gemaakt, al die rolstoelen met bijbehorende handicaps. Ik had haar hier graag beter op voor willen bereiden…Zoals gezegd, het vervoer wordt scherp gevolgd. We hopen dat dit ook goed gaat verlopen en snel zal wennen.

De dagen op school verliepen gelukkig goed, ze heeft al gezwommen (schoolzwemmen) en ook bewegen op muziek gehad, dat vond ze erg leuk. Over lezen, rekenen en taal heb ik haar nog niet gehoord, wel over de regels van de Theo Thijssenschool. Die komen zo nu en dan voorbij, de regels op de Buitenschool moeten nog worden verinnerlijkt, maar eerst moeten oude structuren worden losgelaten…

Ook afscheid genomen van Harry Jan, de fysiotherapeut in Assen. Nee, eigenlijk houdt Lieke er niet van om goede en vertrouwde dingen af te sluiten. Voor hem een mooie beker met de tekst: ‘een bakkie leut voor de liefste fysiotherapeut’. Want er was een magische klik tussen die twee, zeker weten!

Alles heeft weer de nodige voeten in aarde gehad. Medisch gezien beginnen we zo langzamerhand een zeldzaam geval te worden. Femke is voor de voorjaarsvakantie geopereerd aan haar oor. Een slecht gehoor links bracht een chronische middenoorontsteking aan het licht. Door huidwoekering in het middenoor zijn haar gehoorbeentjes aangetast en moet over 9 maanden bekeken worden of ze door kunststofbeentjes vervangen kunnen worden. Inzet is een verbetering van het gehoor, daar hopen wij heel hard op. De operatie was best heftig en van te voren wat te licht ingeschat door ons. (Dat komt vast van al die levensbedreigende ellende die we om ons heen hebben gehad) Verder wordt Marit binnenkort op het spreekuur van de orthopeed verwacht ivm een kromming in haar wervelkolom. Zo af en toe klaagt ze over haar rug dus helemaal gerust zijn we hier ook niet op.

Wat zijn ze blij met ons bij de IZA….(haha) Ik heb net € 255, 00 op mijn rekening gestort gekregen van mijn eigen ziektekostenverzekering, de no-claimbonus. Dat is toch NIET TE GELOVEN!!! (Ik zal volgende week ook even langs mijn huisarts ivm duizeligheidsaanvalletjes, daar gaat mijn bonus voor 2008?!!!)

Ook even spannend is het telefonische consult met de endocrinoloog aanstaande maandag. Als daar nou toch eens niets bijzonders uit gaat komen dan hangen we de vlag uit!