Nieuwsbrief 29 juni 2004

Bijna twee weken is Lieke thuis geweest. Het was heerlijk om weer met z’n vijven thuis te zijn. Lieke pakte direct het gewone leventje weer op. Even naar school gaan hoorde daar natuurlijk ook bij. Even was het spannend maar algauw speelde Lieke met de kinderen uit haar klas alsof ze nooit was weggeweest.

Voor ons waren deze twee weken een ‘adempauze’. Hoewel Lieke nu veel medicijnen krijgt, soms zes keer per dag verschillende cocktails, nam het niet een prominente plek in. Door de sonde is Lieke ook erg ontspannen en worden de medicijnen tussen de bedrijven door even snel gegeven.

We hebben ons dagprogramma bewust rustig gehouden. Zo af en toe even bezoek, maar lang niet altijd. Gewoon lekker spelen in en om huis was al een feest.

De controle op de poli kinderoncologie verliep goed. Lieke’s bloed werd geprikt en daarna was het wachten. Voor Lieke is daar genoeg te doen. Favoriet is toch wel de ballenbak. Eerst alleen, daarna met een ander kind die zijn vader er in duwde. Het duurde niet lang of ook Theo lag in de ballenbak. Dikke pret en overal ballen.

Het bloed zag er zeer goed uit en dat was voor de artsen reden om snel de tweede kuur te starten. Maandag 21 juni de beenmergpunctie, dinsdag starten met de ‘chemo-kaspers’. Maar gelukkig vonden de dokters het ook prima om pas op vrijdag te starten zodat Lieke op donderdag mee kon op schoolreisje.

En voor ons was extra tijd thuis ook heel welkom. De beenmergpunctie is wel op maandag gedaan op de poli. Lieke was nadien wel wat misselijk en spuugde in de auto de sonde er uit. Eenmaal thuis hebben we voor de eerste keer de thuiszorg gebeld om de sonde te laten terugplaatsen.

De schoolreis vond Lieke super, net als alle andere kleuters heeft ze genoten van deze dag. Het rijden in de paardentram, naar Ballorig, op de boerderij paardje rijden en spelen.

 De hele schoolreis meemaken was geen probleem. Juf Naomi vertelde dat Lieke op de terugweg in de paardentram wel zowat op apegapen lag, maar daar was thuis al niet veel meer van te merken.

De dag van de start van de tweede chemo-kuur brak aan. Femke en Marit waren toch ook wel verdrietig over het feit dat Lieke weer terug moest naar het ziekenhuis. Zelf hadden we het ook moeilijk want je weet dat ze zich weer beroerd gaat voelen en we zouden de uitslag van de beenmergpunctie te horen krijgen.

Lieke was eigenlijk het meest ontspannen van ons allemaal. Natuurlijk ging ze nu voorbereid naar het ziekenhuis dus kon ze deels zelf haar koffertje vullen met wat spulletjes.

Eenmaal op de poli ging Lieke spelen in de ballenbak, verven met de pedagogisch medewerker en spelletjes spelen. Toen we aan de beurt waren vertelde dr. De Bont het beste nieuws wat we maar konden horen. In het beenmerg waren geen kankercellen aangetroffen! Ze noemde dit volledige remissie. Wat een geweldig nieuws en wat geeft ons dit een vertrouwen in een goede afloop!

De start van de chemo-kuur is een dosis medicijnen rechtstreeks in het ruggenmerg. Dus ging Lieke weer even onder narcose en in de loop van de morgen werd ze naar de verpleegafdeling gebracht. Ze hoeft dit keer niet apart te worden verpleegd omdat ze voldoende weerstand heeft. Veel gezelliger voor Lieke!

Nu ligt ze met Marscha op de kamer en beide dames hebben dikke pret met elkaar. Als Lieke geen cytostatica (=chemo) aan haar paal heeft hangen mag ze zelfs op de gang spelen. Of eten met de andere kinderen op de speelkamer. Soms is het wat onduidelijk voor Lieke wat ze nu mag of niet mag met als gevolg dat ze wel eens opstandig reageert. Ziet ze Marscha de gang op gaan en dan mag zij nog niet.  Een boze bui drijft uiteindelijk ook wel weer over, soms met veel lawaai.

Femke en Marit worden in het zelfde ritme als de eerste ziekenhuisperiode opgevangen. Opa en Oma zijn er dinsdags om ze op te vangen uit school, wat huishoudelijke klusjes te doen en gezellig ’s avonds met elkaar te eten. Marlies komt woensdag en blijft een nachtje slapen en kookt en poetst ook wat. En op vrijdag gaan ze met Ans en Gerald mee vanuit de BSO en eten daar een hapje mee. Verder zijn wij om en om thuis en in het ziekenhuis. We hopen dat Lieke zo snel mogelijk naar huis kan na de kuur. Duimen jullie allemaal mee?