Een week ziekenhuis achter de rug. Lieke kreeg op nieuwjaarsdag koorts. Wat een timing! Ze heeft nog net oud en nieuw meegemaakt. We zagen op oudejaarsavond al dat ze niet zo fit was. Om 23.00 uur werd ze uit zichzelf wakker en heeft om 00.00 uur het vuurwerk aanschouwd. Zelfs nog even gedanst op muziek maar om 01.30 wilde ze graag naar bed, mooie tijd.

9.00 uur had ze koorts en om 11.00 uur installeerden we ons op een luxe eenpersoonskamer op afdeling M2. Lieke ging slapen, en kreeg direct antibiotica. Het sloeg snel aan want na twee dagen was ze koortsvrij en was ze weer helemaal terug. Deze opname viel toch niet mee voor haar want zo’n eenpersoonskamer is wel lekker voor paps en mams maar Lieke verveelde zich een hoedje. Ook geen leeftijdsgenootjes waar ze mee kon optrekken. Dus af en toe was ze daar zo flauw van. Het (weer)beeld was als volgt: Lichte tot matige bewolking, hier en daar een (drift)bui. Tussen de buien door ook opklaringen. Aan het einde van de week veel zon. De zon werd veroorzaakt door Thalina, een meisje van 8 die op de dag van ontslag samen met Lieke de boel onveilig maakte op de gang. Samen doen met de MP3-speler van Thalina, ieder één oor. Ieder één prinsessenhandschoen aan en beiden een nagenoeg identieke zonnebril op. En lachen! En natuurlijk achter elkaar aanscheuren op de tractors waarbij Lieke de bochten zeer slordig nam. Al die pas geverfde muren! Zit er een streep op dan is dat vast van Lieke, een souveniertje zullen we maar zeggen.

Deze opname was de laatste in Groningen. (toch een beetje weemoed, het was zo vertrouwd) Op 16 januari wordt Lieke verwacht voor opname in Leiden. Deze datum is definitief hoewel er nog steeds geen duidelijkheid is over de donor/navelstrengbloed. De volwassen onverwante donor is nog steeds een reële optie, en blijkbaar snel beschikbaar. We horen bij opname welke optie genomen gaat worden. Voor ons gaat het nu toch wel erg snel. Over een kleine week zal het leven er voor ons zo anders uit gaan zien en hoe zal het met Lieke gaan? Het brengt allemaal spanning met zich mee voor iedereen. Deze week nog “gewoon” in Assen. Alles gaat z’n gangetje, zelfs Lieke voelt zich zo goed dat ze vanochtend naar school is gegaan. Bijna niet voor te stellen dat volgende week het zo anders zal zijn.

Lieke heeft zo nu en dan al iets gehoord over de tent (flow) waarin ze zal komen. De gelegenheid deed zich in het ziekenhuis voor om hier iets over te zeggen. Ze speelde tentje met de gordijnen op haar kamer. “In Leiden krijg je ook een tent waar we wél doorheen kunnen kijken want die is doorzichtig” Sindsdien speelt Lieke vaker tentje (of hutje) en dan heeft ze het vooral over het gezellig maken van haar plekje.

Femke en Marit gaan volgende week direct mee naar Leiden. In deze week zullen ook zij voorbereidt worden op wat er allemaal gaat gebeuren. Verder is het goed dat we met elkaar ons plekje in het Ronald MacDonald huis kunnen maken, en gewend raken in het ziekenhuis en in het Leidse. (Mijn geboorteplaats waar ik he-le-maal niets van weet omdat ik 6 maanden oud was toen mijn ouders naar Drachten verhuisden.)  Ik hoop dat Leiden symbool staat voor het leven. Waar ik ter wereld kwam, waar Lieke een opnieuw een start maakt om gezond verder te kunnen leven.