Nieuwsbrief 23 december 2004

Djingelbel, djingelbel, djingel oowdewee! Lieke zingt vol overgave dit lied in het kleuterengels. Ik moet iedereen de feitelijke tekst onthouden want dat valt bijna niet op te tekenen. Mooi is het wel.

De nodige feestelijkheden achter de rug. Marit’s verjaardag was een hoogtepunt. Ze is lekker verwend met mooie kado’s en aandacht, taart, slingers en bezoek. Voor Lieke was het toch wel een klein beetje wennen dat de kadootjes niet voor haar bestemd waren. “Hee, heb jij geen kadootje voor mij?”, vroeg ze af en toe. Bij de ontkenning volgde er gelukkig geen groot drama. Even uitleggen dat Marit jarig is en ze begreep het wel. Maar je kunt maar nooit weten of misschien toch nog iemand iets voor haar meegenomen had. Eén keer viste ze niet achter het net. Oma had ook voor haar en Femke iets meegenomen. Van Oma’s moet je het hebben!

De kerstboom hebben we gelijk na de verjaardag van Marit opgezet. Het blijft een sprookjesachtige bezigheid met al die lichtjes en versieringen, Lieke droomt er helemaal bij weg.

Maar de realiteit van de controle hield ons wel bezig. Voor het eerst sinds zeven weken weer naar het AZG. Ook Lieke hield zich er meer mee bezig dan we in eerste instantie dachten. De vragen kwamen langzaam op gang, maar ze kwamen wel! Vragen of ze misschien moest blijven, of ze weer chemokaspertjes zou krijgen, of ze weer naar de afdeling zou gaan, of ze weer een infuuspaal kreeg, of ze weer ziek was. De uitleg over de controle bracht wel weer duidelijkheid. We konden de vragen niet eenvoudig beantwoorden maar konden het terugbrengen naar het eenvoudige dilemma welke vinger er geprikt zou moeten worden.

We voelden de spanning zelf ook, vooral omdat we in die week wat blauwe plekken op Lieke’s knieën en schenen zagen. Lieke had zelf wel steeds een uitleg: Met Marit “gediscoot”, gevallen, gestruikeld. Toch zat het ons niet helemaal lekker.

Op de poli liep Lieke direct naar de aankondiging van de activiteit aan de muur. Helaas worden er alleen op woensdag- en vrijdagmiddag activiteiten gedaan. Nou, dan maar weer fietsen, ballenbak, en televisie kijken bij Daniëla die voor een ruggenprik op de poli was.

De bloeduitslagen van Lieke zagen er keurig uit. Ook weer gegroeid in de lengte. En we vertelden dat Lieke het prima volhoud op school, goed eet en slaapt. Ontlasting nog steeds niet genormaliseerd en natuurlijk de blauwe plekken. De arts was echter niet gealarmeerd omdat de plekken op de benen zaten en de bloedwaarden okee zijn.

We hebben een volgende afspraak op de poli op 27 januari en dan moet Lieke voor een beenmergpunctie.

Nu gaan we eerst kerst vieren. Voor de kinderen is de kerstvakantie dit jaar verlengd met één week omdat we nu, eindelijk maar toch, een week op vakantie gaan dankzij Stichting Gaandeweg. Het zal spetterend beginnen in de sprookjesachtige wereld van de winterefteling.

We hebben er allemaal heel veel zin in!

Wij wensen voor alle grote en kleine mensen…

een GELUKKIG en GEZOND nieuwjaar!