De laatste kuur is klaar!

In 4 maanden tijd is er zoveel gebeurd! We zijn er nog niet maar nu de chemokuren geweest zijn kijken we met verbazing terug naar de afgelopen maanden. Van de een op de andere dag kom je in een heel andere wereld terecht. Een wereld waarin de tijd stil lijkt te staan. We hadden nooit gedacht met kanker in aanraking te komen. En al helemaal niet bij je eigen kind. Elke minuut brengt in het begin zoveel onzekerheid met zich mee. Elke stap die genomen moet worden is eng. Wat gaan we tegemoet? Lieke heeft ons laten zien dat je het beste dingen kunt nemen zoals ze komen, leven in het nu en vertrouwen hebben. Op de dag dat de huisarts ons het slechte nieuws kwam vertellen gaf Lieke vanaf de achterbank, op weg naar Groningen, een zeer wijze les. Terwijl angst bij ons overheerste zei Lieke: “Wij gaan op berenjacht en we zijn niet bang! We kunnen er niet onderdoor, we kunnen er niet overheen, we moeten er dwars doorheen.” Deze zinnetjes komen uit het prentenboek “Wij gaan op berenjacht” waar juf Naomi uit voorlas in de klas. Hoe raak gezegd, alsof ze meer weet dan wij en ons helpt vertrouwen te hebben.

Tot nu toe is alles heel goed verlopen voor Lieke. Heel goede uitslagen van de beenmergpuncties en de vierde kuur is niet zo heftig voor haar geweest. Op de afdeling zien we natuurlijk ook kinderen en ouders die tegenslagen te verwerken krijgen. We hopen dat ons dat bespaard blijft, maar maken ons niet op voorhand druk over mogelijke complicaties. Of zoals Loesje zegt: “Zorgen moet je doen, niet maken.”

Tijdens de laatste kuur kwam Milou ook weer op afdeling M2 voor haar 5^e kuur. Lieke heeft nog hele dikke pret gemaakt met Nathalie en Milou. Nepsigaretten roken (Foei!) en dansen met zuster Jolanda en zuster Alyke omdat de laatste chemo (ditmaal “smurfensnot”) klaar was. Een dolle boel en echt wel een beetje feestelijke stemming. Lieke kreeg ook een cadeau van alle zusters. Een mooie aankleedpop met superhaar. Wauw!

Thuis komen is ook altijd weer fijn. De volgende dag lekker naar school. Ging weer prima. Woensdagavond begon het spugen. En ja hoor, de sonde er gelijk uit. De volgende ochtend de zuster van thuiszorg gebeld om de sonde weer in te brengen want voor Lieke was het alweer een poos geleden. ’s Middags spuugde ze de sonde er weer uit, en daarna nog vaker, dus toen toch maar weer zelf gedaan. Donderdagmiddag nog weer even naar school maar ook juf Naomi zag dat Lieke zich niet zo fit voelde. Lieke kwam ook heel bleekjes uit school en zei: “Ik voel me zo slap als een tafel.” De eerste tekenen werden zichtbaar: de dip kwam er aan!

Toch nog vrijdag en zaterdag redelijk doorgebracht. Wel snel spugen na medicijnen en ook weer behoorlijke diarree. Maar daar tussendoor dansen op de cd van de Peppel “handen en voeten.” Voor de passpiegel, intens tevreden naar zichzelf kijkend. Toen ze in de gaten kreeg dat ik naar haar keek zei ze: “Mama, ga maar even weg.” Soms wil je namelijk niet gestoord worden.

Zondag bleef Lieke hoofdzakelijk op de bank liggen. Geen behoefte er af te komen, continu aan de sondevoeding en heel veel televisie kijken. Aan het einde van de dag had Lieke koorts. Dus…….weer naar Groningen. ’s Avonds zijn ze gestart met bloed geven. Daar kreeg ze weer een allergische reactie op dus die nacht was aardig heftig. Ook hebben ze direct de antibiotica gestart. Naar verwachting zal deze opname de laatste zijn. Daarna zal ze op de oncologiepoli regelmatig op controle moeten. Hoe deze fase eruit ziet hopen we binnenkort te vernemen van de oncoloog. Lieke voelt zich nu alweer een hele dame dus denken wij dat ze ditmaal niet zo diep zal gaan.