Nieuwsbrief 28 augustus 2004

Hoogste tijd voor een nieuwsbrief, soms duurt het even wat langer. Wij hebben het idee dat er veel mensen regelmatig kijken op de website en soms krijgen we zelfs de vraag of er al een nieuwe nieuwsbrief aankomt. Nou, hier is ‘ie dan!

GOED NIEUWS….LIEKE IS THUISGEKOMEN VANDAAG!!!!

De afgelopen anderhalve week zagen wij Lieke erg opknappen. In eerste instantie merkten we dat in meer energie. Meer uit bed en minder behoefte aan televisie kijken. Gelukkig is afgelopen week ook de ziekenhuisschool weer begonnen. De ochtenden, behalve woensdag en het weekend, mag Lieke van 10.00 tot 11.30 uur naar school. Maandagochtend rende ze er heen, waarbij de lijnen van de infuuspaal weer gevaarlijk strak kwamen te staan. Een kleine teleurstelling dat ze de enige was die ochtend op de kleuterafdeling. Toen ik haar weer ophaalde zag ik direct dat de exclusieve aandacht van juf Mieneke haar ook wel aanstond. De rest van de week was ze niet meer alleen en zelfs twee keer bij de grote kinderen op school geweest. Ze heeft leren toveren met kleuren. Geef Lieke blauwe en gele verf en ze tovert, echt waar, groen!

Op de kamer een warme band opgebouwd met Nathalie. Elke ochtend mocht Lieke met haar meeliften op bed naar de speelkamer toe om te ontbijten.

Als 15-jarig meisje met een kleuter naast je op het zaaltje liggen, soms groeit daar iets moois uit. Tijdens de rustuurtjes, die voor Lieke niet meer zo belangrijk waren, genoot Nathalie van de verhalen die Lieke aan haar knuffel Muis vertelde of van haar liedjes die ze op hoge toon zong.

Geen spoor meer van een zieke Lieke dus werd voor ons het wachten op het moment van ontslag steeds zwaarder. De dokters waren nog niet zo tevreden over de bloedwaarden van Lieke. Vooral de witte bloedlichaampjes waren nog veel te laag. Dat was ook de reden dat Lieke tot gisteren nog aan de antibiotica zat.

Ook Lieke kreeg meer praatjes maar ook meer kuren. Al gauw was ze de prinses (op de erwt) van de zaal. Nathalie was hofdame en Anas was Koning.  Als Lieke niet op haar wenken bediend wordt gaat ze met haar hoofd onder haar dekens liggen mokken. Even aan de tenen friemelen wil wel helpen.

Het eten is in het ziekenhuis nog nooit zo goed geweest. Aanvankelijk een klein stukje van een cracker, in de loop van de week ook brood, grote ijsco’s, tosti’s en zelfs een stukje van haar eigen sonde. Dat laatste was natuurlijk niet de bedoeling.

Komende week is Lieke thuis, aanstaande vrijdag hebben we weer een afspraak op de poli.

Het is te hopen dat de bloedwaarden zich herstellen. Tot die tijd moeten we wel wat uitkijken met haar. Naar school gaan kan nog even niet. Evengoed zal het thuis zijn voor ons allemaal erg leuk zijn, we hebben er lang genoeg naar uitgekeken.